4 Çocukluktan Ağlamanın Engellenmesinin Etkileri |

Bazen çocukların sebepsiz ağlamaları ebeveynleri rahatsız eder. Ayrıca anne ve babası çeşitli şekillerde ağlamasını durdurmaya çalıştı. Aslında, genellikle çocuğunuzun ağlamasını yasaklamak, çocuğun duygusal gelişimi için iyi değildir. Aşağıdakiler, çocukların ağlamasını yasaklamanın etkileridir.

Ebeveynlerin çocukların ağlamasını yasaklamasının etkisi

Çocuklar her zaman düşme veya bir şeye çarpmanın acısıyla ağlamazlar. Çocuklar üzgün ve sinirli olduklarında ağlayabilirler.

Ayrıca, duygusal gelişimleri olgunlaşmamıştır, bu nedenle kendi duygularını gerçekten anlamazlar.

Duyguları kelimelerle ifade etmek zor olduğunda, çocuklar ağlayarak 'patlar'.

1. Ebeveynlerin onu hafife aldığını hissetmek

Ağlamaya başlayan çocukları, özellikle erkek çocukları görmezden gelme veya azarlama eğiliminde olan ebeveyn türleri vardır.

Bazı ebeveynler hala erkeklerin güçlü olması gerektiğini ve mızmızlanmamaları gerektiğini düşünüyor.

Ağlamanın zaman kaybı olduğunu vurgulayan ebeveynler de var.

Bu zamanda çocuk, ebeveynin hissettiklerini görmezden geldiğini hisseder. Aslında, bir çocukta ortaya çıkan her duygu çok önemlidir.

Bazı ebeveynler iyi duygulara çok fazla odaklanır.

Daha sonra, çocuklar kötü duyguları ağlayarak kanalize ettiklerinde, ebeveynler onları görmezden gelme ve hatta durdurma eğiliminde olacaktır.

2. Çocuğun özgüvenini düşürmek

Ebeveynler çocuklarına duygularını ifade etmelerini yasakladığında, zamanla çocuğun kendine güveni azalır.

Good Therapy'den alıntı yaparak, eğer ebeveynler çocuklarının ağlamasını yasaklamaya alışmışlarsa, başka insanlarla tanışmaktan korkabilirler.

Çocuklar da zayıf ve çaresiz görülme korkusu duyduklarında başkalarının yardımını reddedebilirler.

Diğer bir yan etki, çocukların yardıma ihtiyaç duyduklarında kendilerini suçlayabilmeleridir. Aslında yardım istemek özellikle çocuklar için çok doğal bir durumdur.

Bunun nedeni, çocukların büyüdüklerinde bir ön koşul olarak özgüven kazanmaları gerektiğidir.

3. Çocuk bir şeylerin yanlış olduğunu hissediyor

Ebeveynler genellikle çocuklarına ağlamayı yasakladığında, hissettikleri duyguların yanlış olduğunu hissedeceklerdir.

Çocuklar da sonradan utanabilirler. Daha sonra çocuk duyguları barındırmaya alışır ve kendini iyi hisseder.

Çocuk tam tersini hissetse de farkında olmadan kendini iyi hissederek bastırır.

4. Empati kurmak zor

İnsan, duygularını hissetme ve ifade etme açısından diğer canlılara göre avantajlara sahiptir.

Duygular veya hisler, canlıların iletişim kurması için bir form haline gelmiştir. Onu hayattan ayırmak kesinlikle imkansız olurdu.

Bir çocuk duygularını ifade etmek için ağlamamaya alıştığında, aynısını diğer insanlara da yapacaktır.

Çocuklar, arkadaşlarını üzgün, hayal kırıklığına uğramış veya ağlarken gördüklerinde zorlanacaklar ve hatta empatilerini kaybedeceklerdir.

Duygular her zaman olumsuz değildir, olumlu olanlar da vardır.

Ancak ağlamamaya alışan bir çocuk, korku ve öfkeyi kaçınması gereken kötü duygular olarak algılayacaktır.

Çocukların ağlamasına izin vermenin faydaları

Bir çocuğun ağladığını duyduklarında kulaklar rahatsız olur, bu nedenle ebeveynler bunu yasaklama eğilimindedir. Ancak ağlamanın vücuda birçok faydası vardır.

Ağladığınızda, vücudunuz gözyaşlarınız aracılığıyla stres hormonlarını ve atık ürünleri salgılar.

Ayrıca gözyaşı, enfeksiyonu önlemek için toz ve kalıntı gibi kirleri de temizleyebilir.

Bir kişi üzgün veya stresli hissettiğinde vücut kortizol ve adrenalin hormonlarını üretir.

Her iki madde de kalp atış hızını ve kan basıncını artırabilir. Çocuk ağlamayı tutarsa, bu hormon göğsün sıkışmasına neden olur.

Bu nedenle gözyaşlarını tutamayan çocuklar genellikle nefes almakta zorlanırlar.

Gözyaşlarını sık sık tutmak seni daha iyi hissettirmez, vücutta stres biriktirir.

Çocuklar ağlasa da, bunu aklınızda bulundurun.

Bir ebeveyn olarak, çocuğunuzun mutlu olduğundan emin olmak istersiniz. Ancak bu, çocukların ağlamasını yasaklamanız ve sorunu unutmaya zorlamanız gerektiği anlamına gelmez.

Bir çocuğun ağlamasına izin vermek iyidir, ancak ebeveynlerin durmasını gerektiren koşullar vardır.

1. Başkalarına veya kendinize zarar verin

Ağlamak çok normal bir tepkidir. Ancak, kendinize veya başkalarına zarar verdiyseniz, hemen durun.

Ebeveynler çocuğu sakin ama sert bir ses tonuyla sakinleştirebilir. Çocuğunuza onu neyin ağladığını sorun.

Sebebi ne kadar saçma olursa olsun, bitirene kadar dinlemeye devam edin.

Annem ve babam da "Yani bir arkadaş yüzünden üzgünsün" gibi sorularla tekrar edebilirler. numara istemek borç almak oyuncak?"

Bu, çocuğun onu gerçekten önemsediğinizi hissetmesi için önemlidir.

Çocuğun ağlaması azalmaya başladığında, çocuğunuzun problemden kurtulmasına yardımcı olabilecek bir çözüm sunabilirsiniz.

Küçük çocuğunuz zor bir ev ödevi yüzünden hüsrana uğradıysa, yardım etmeyi teklif edin.

Çocuğunuz yakın bir arkadaşını kaybederse, onu daha fazla yeni arkadaşla tanışmaya teşvik edin.

Çocuğunuza ağlamanın normal olduğu ve herkesin bunu yaptığı konusunda güvence verin.

Anneler ve babalar, çocuklarını arkadaş gibi hissettirmek için çocukluk deneyimlerini paylaşabilirler.

Bundan sonra, çocuğa sarılın ve çocuğun ruh halinin biraz daha iyi olması için başını hafifçe okşayın.

2. Ağlayan çocuklara dikkat edin

Aslında, ebeveynler çocukların ağlamasını yine de yasaklayabilir, ancak ebeveynlerin, onun küçük çocuğuna verdiği her ilgiye dikkat etmesi gerekir.

Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezi'nden (CDC) alıntı yaparak, olumlu ve olumsuz olmak üzere iki tür dikkat vardır.

Olumlu dikkat, çocuğun oyuncu tavrına dikkat ettiğiniz zamandır.

Bu arada, olumsuz dikkat, sevmediğiniz bir şey yaptığında ebeveynlerin çocuklarına dikkat etmesidir.

Örneğin, çocuğunuz yapı taşlarıyla oynuyor ve bir ev veya yüksek bir bina inşa ediyor, sonra övgü ile dikkatinizi veriyorsunuz.

"Vay, ne yüksek bir bina!" bu çocuğa olumlu bir ilgidir.

Bu arada, bir çocuğun blokları istifleyerek oynaması ve blokları karıştırması veya fırlatması, olumsuz dikkatin bir örneğidir.

"Atmayın, kafanıza çarpacaksınız!" Bu tür bir ebeveyn tepkisi olumsuz ilgidir.

Bunun nedeni, yeni ebeveynler, çocuk eğlenceli bir şey yaptığında can sıkıcı olmayan bir şeye tepki verir ve görmezden gelir.

Elbette bu, çocuğun psikolojisini etkileyecek, ancak ağlayarak ve sızlanarak fark edilecektir.

Korkarım ki çocuklar, ebeveynlerin dikkatini çekmek için sızlanmaya ve ağlamaya alışacaklar, bu da gelecekte çocuklar için kesinlikle iyi değil.

Ebeveyn olduktan sonra başım dönüyor mu?

Gelin ebeveynlik topluluğuna katılın ve diğer ebeveynlerden hikayeler bulun. Yalnız değilsin!

‌ ‌


$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found