Çocuklarda Ruminasyon: Nedenleri, Belirtileri, Riskleri ve Nasıl Üstesinden gelinir?

Çocukların yaşı, ergenlik ve yetişkinliğe girmeden önce yeterli beslenmeyi hazırlamak için önemli bir dönemdir. Çocuklarda beslenme sorunları genellikle gıdaya erişim ve tüketim alışkanlıklarına ilişkin faktörlerle ilgilidir. Ancak çocukların beslenme sorunlarıyla doğrudan ilişkili diğer faktörlerin de yeme bozuklukları olduğu ortaya çıktı. Bunlardan biri de ruminasyon yeme bozukluğudur.

Ruminasyon yeme bozukluğunun tanımı

Ruminasyon bozukluğu, yuttuktan veya kısmen sindirildikten sonra yiyecekleri dışarı atıp tekrar çiğneyen çocukların davranışlarıyla karakterize bir bozukluktur. Genellikle çiğnemeye ve yutmaya geri dönerler, ancak bazen yiyecekleri de kusarlar. Ruminasyon davranışı, yemeği bitirirken (yemekleri ağızda yutarken) veya yemekten sonra ortaya çıkabilir.

Ruminasyon davranışı, çocuklar sürekli tekrarladığında dikkat edilmesi gereken bir yeme bozukluğu haline geldi. Daha önce hiç olmamışsa ve en az bir aydır (günde en az bir sıklıkta) devam ediyorsa, ruminasyon yeme bozukluğu olarak sınıflandırılabilir.

Ruminasyon bozukluğu, çocuk büyüdükçe kendi kendine iyileşebilir ve kaybolabilir. Ancak, gizleme eğiliminde olsalar da, ergenlerde ve yetişkinlerde hala ruminasyon bozukluğunun ortaya çıkma olasılığı vardır.

Bu bozukluk genellikle bebeklikten çocuklara kadar olan çocuklarda bulunur, ancak bilişsel bozukluğu olan çocuklarda görülme olasılığı daha yüksektir.

Belirtiler ve etkiler

Kasıtlı ruminasyon meydana gelip gelmediğine bakılmaksızın, bu yeme bozukluğu, yiyecekleri sindirirken kasların kasılması ve gevşemesi gibi gastrointestinal fonksiyonların çalışmasıyla ilgilidir.

Ruminasyon yapan çocuklar, aşağıdakiler de dahil olmak üzere çeşitli semptomlar yaşayabilir:

  • Kilo kaybı
  • Ağız kokusu yaşamak
  • Diş çürüğü
  • Tekrarlayan mide ağrısı
  • Yiyeceklerin sindirimi
  • Dudaklar kuru görünüyor
  • Dudaklar ısırıklardan zarar görür

Tedavi edilmediği takdirde, ruminasyon yeme bozukluğu daha ciddi sorunlara da yol açabilir:

  • yetersiz beslenme
  • Sık dehidrasyon ve elektrolit bozuklukları
  • Bozulmuş fiziksel büyüme
  • Solunum bozuklukları ve enfeksiyonlar
  • Boğulma ve nefes darlığına neden olma
  • Zatürre
  • Ölüm

Dolaylı olarak, yiyecekleri çıkarma davranışı da vücudun kaslarına baskı uygulayarak ağrı ve sızıları tetikleyebilir. Bu genellikle sırt kaslarında, başın arka çevresinde, mide kaslarında ve ağız kaslarında görülür.

Risk faktörleri nelerdir?

Bir çocuğun bu yeme bozukluğunu geliştirmesinin ana nedeni bilinmemektedir, ancak birkaç şey çocuğun yeniden çıkarma davranışı şansını artırabilir:

  • Kusma davranışını tetikleyen stres yaşamak
  • Sindirim sistemi ile ilgili hastalıkların yaşanması
  • Çocukları terk etme eğiliminde olan ebeveynlik kalıpları
  • Çocuklar yemek çiğnemeyi sever
  • Dikkat eksikliği, bu yüzden yemek kusmak onun dikkat çekme şeklidir.

Ruminasyon yeme bozukluğu nasıl anlaşılır?

Bir çocuğun ruminasyon yeme bozukluğu olup olmadığını belirlemek için bir sağlık uzmanı tarafından teşhis konulması gerekir. Medscape sayfasından alıntı, rehber Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı, Beşinci Baskı (DSM-5) aşağıdaki ruminasyon kriterlerini şart koşar:

  • Davranış meydana geldi ve en az bir ay boyunca devam etti.
  • Yiyecekleri dışarı atma ve tekrar çiğneme davranışı, mide asidi reflüsü (GERD) ve pilor stenozu gibi kişinin yiyecekleri regürjite etmesine neden olan gastrointestinal hastalıklarla ilgili değildir..
  • Ruminasyon davranışı yeme bozukluğu anoreksiya nervoza, bulimia nervoza ile birlikte bulunmaz, çok fazla yemek veya belirli yiyecekleri kısıtlayan bozukluklar.
  • Bu davranış, bir zihinsel sağlık bozukluğu ve zihinsel engellilik gibi nörogelişimsel bir bozukluğun sonucu olarak ortaya çıkıyorsa, ruminasyon yeme bozukluğu belirtileri bağımsız olarak teşhis ve tedavi edilebilecek kadar ciddi olmalıdır.

Ne yapılabilir?

Çocukların yeme davranışı, yeme bozukluklarının üstesinden gelmede ana odak noktası haline gelir. Ruminasyonun üstesinden gelmek için yapılabilecek bazı şeyler şunlardır:

  • Çocuklar için eğlenceli bir yemek ortamı yaratın.
  • Çocukların yeme alışkanlıklarını, özellikle çocukların yemek yerken ve yemek yedikten sonraki pozisyon ve duruşlarını iyileştirin.
  • Annenin veya bakıcının çocukla ilişkisini geliştirmek, çocuğa ihtiyacı olan ilgiyi vermek gibidir.
  • Çocuğu beslerken dikkat dağıtıcı unsurları azaltın.
  • Yemek çıkarmaya çalışıyormuş gibi göründüğünde dikkatini başka yöne çevirin, çocuk yemek kusmak istediğinde gerekirse ekşi tadı olan atıştırmalıklar verin.

Yukarıdaki çabalara ek olarak, annelerin veya bakıcıların ve ailelerinin, çocukların yeme bozukluklarından kaynaklanan duygusal stresi aşmaları ve çocuklarla iletişim yollarını geliştirmeleri için psikiyatrik terapi uygulamasına da ihtiyaç vardır.

Ebeveyn olduktan sonra başım dönüyor mu?

Gelin ebeveynlik topluluğuna katılın ve diğer ebeveynlerden hikayeler bulun. Yalnız değilsin!

‌ ‌


$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found